Wat intrigeert mij aan arbeidsmediation
Je werkt maar zo kort en bent zo lang vrij
Ergens heb ik ooit eens gelezen dat wij Nederlanders maar zo’n 7 à 8 procent van onze levensuren werken om geld te verdienen. Meer dan 90% van de levenstijd kunnen we andere dingen doen. Dat valt dus best mee en lijkt heel relaxed. Hoe komt het dan dat er toch veel werknemers met een burn-out te maken krijgen? Met onze goede arbeidsomstandigheden in Nederland en die mooie vooruitzichten van veel vrije tijd moeten we dat kleine beetje werktijd toch goed vol kunnen houden.
Ongeveer 35 jaar geleden ben ik zelf begonnen met werken voor geld. Eerst 20 jaar in de ICT en daarna 10 jaar in HRM. Ik heb veel verschillende bedrijven van binnenuit meegemaakt: overheidsinstellingen, productiebedrijven, Software bedrijven, gezondheidszorg en non-profit instellingen. Inhoudelijk was mijn werk altijd leuk. Ik zorgde zelf voor mijn doorgroeimogelijkheden, door van functie of bedrijf te veranderen en door regelmatig bij te scholen. Toch kwam het gedurende mijn carrière enkele keren voor dat ik het niet meer naar mijn zin had op mijn werk. En altijd kwam dat doordat er zich een probleem in de onderlinge relaties voordeed. Enkele keren tussen mij (toch een beetje eigenzinnig) en mijn manager. In alle gevallen zocht ik zelf een oplossing, soms door naar een andere baan te gaan.
Als HR adviseur en business partner werd het mijn “core business”: werkrelaties. In deze functie heb ik het verschil gezien tussen de medewerker die het vol houdt in de rat-race en de medewerker die afknapt. Belangrijker, ik heb met het begeleiden van zowel de managers als hun medewerkers kunnen helpen bouwen aan duurzamere relaties. De basis is altijd het gesprek met elkaar voeren. Het geeft inzicht in de situatie, in elkaar en in de relatie met elkaar. Een paar voorbeelden uit mijn HRM praktijk ervaringen.
Beoordelingsgesprekken
De medewerker die volgens zijn manager al jaren niet goed functioneert heeft in al die jaren ‘het voordeel van de twijfel’ gekregen met een ‘net voldoende beoordeling’. Er is nooit gesproken over een verbeterplan, want dat was niet nodig. Medewerker weet dus niet dat hij zijn werk niet goed doet en voor de manager stapelt de ergernis zich op. Opeens is de maat vol en krijg ik de opdracht van de manager het ontslag voor te bereiden van de medewerker. Een donderslag bij heldere hemel.
Voortdurend ziek
Een medewerker meldt zich met regelmaat ziek. De manager durft geen gesprek aan te gaan omdat hij in de veronderstelling is dat je niets kunt doen als iemand ziek is. Samen met de manager zijn we het gesprek aan gegaan. Het bleek dat de medewerker een moeilijke thuis situatie had met o.a. veel uren mantelzorg. Dit volhouden viel niet mee. In de gesprekken zijn afspraken gemaakt tussen beiden, zodat de medewerker zonder zich ziek te melden toch voldoende ademruimte kreeg.
Bij bijna alle kwesties op de werkvloer speelt de machtsverhouding tussen partijen een belangrijke rol. Hierin lijkt de machtige manager meestal de kwaaie pier. Vergis je niet, want ook medewerkers kunnen de werkrelatie op slinkse wijze verzieken. Zij maken het de manager, en daarmee ook zichzelf onmogelijk om samen verder te gaan. De remedie is altijd dezelfde: ga met elkaar in gesprek. Daar zit mijn drijfveer om Mediator te zijn. Er kan zoveel burn-out en ander leed voorkomen worden in dat kleine beetje werktijd, maar o zo belangrijke onderdeel van ons leven. Ik ken de werkvloer heel goed vanuit veel verschillende rollen en kanten. Daardoor ben ik in staat om als arbeidsmediator ieder conflict in de zakelijke of arbeidsomgeving goed te begeleiden naar een duurzame toekomst. Want ook al gaat het maar om 7 à 8 procent van onze levensuren, als je je daarin niet prettig voelt heeft dat zeker invloed op die andere 90%.
